وصیت مادر

کاش دیگه حرف وصیت نزنی

نگی از روضه های بی کفنی

هم می گی داغ بابا رو می بینم

می گی از اون روزای بی حسنی

غصه ی در و دیوار برام کمه!

چرا داری می گی از بی وطنی

داری می گی که حسین و می کشن

نمی مونه به تنش پیروهنی

این چه روزیه که قلب و می شکنه

که می گی به جام یه بوسه بزنی

کوفه و شام بلا بگو کجان

که من اونجا ندارم هم سخنی

وای من به مجلس حرامیان

که باشه میونشون همچو منی

مادرم تو رو خدا روضه بسه

که داری قلبم و از جا می کنی

سروده کمال مومنی