مهدی جان

مجنون شــدم که راهی صحرا کنی مرا

گاهی غبار جاده ی لیـــلا، کنی مـــرا


کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست

قطـره شدم که راهی دریــــا کنی مرا


پیش طبیب آمـده‌ام، درد می‌کشــــم

شاید قرار نیست مداوا کنــــی مــرا


من آمدم که این گره ها وا شود همین!

اصلا بنــــــا نبود ز سر وا کنی مـــــرا


حالا که فکــــــــــر آخرتم را نمی­کنــــــم

حق می­دهم که بنده دنیا کنی مــــــرا


من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام

وقتش نیامـــــــده که شکوفا کنی مـرا


آقــــا برای تو نه ! برای خودم بد است

هر هفته در گناه، تماشـــــــا کنی مــرا


من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی

وقتش شده بیائی و پیدا کنی مـــــــرا


این بار با نگــــــــاه کریمانـــــه‌ات ببین

شاید غلام خانه زهـــــــــــرا کنی مرا

سروده ی علی اکبر لطیفیان